Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Beach, please!

Και ναι, κυριες και κυριοι, εχουμε επισημη εναρξη του καλοκαιριου. Διοτι, τιποτα δε σηματοδοτει πιο εναργως το ξεκινημα της καλοκαιρινης περιοδου απο τα ρεπορταζ με γκρο πλαν σε κωλους, μπουτια, κωλους του δελτιου ειδησεων του Star. Με το που σκασει το πρωτο πλανο απο ημιγυμνα κοριτσια στον ηλιο, την ωρα που τα αλλα καναλια προβαλλουν εικονες πανικου απο την Γαζα ή συνεδριασεις της Βουλης των Τζενται, ξερεις οτι ειναι πλεον αργα να αρχισεις τους κοιλιακους.

Γι αυτο ειμαι και γω εδω, οσο παλευετε να στριμωξετε τον ενα, πολυ καλοζωισμενο μυ σας στο περσινο μαγιω, να απαγορεψω δια νομου κανα δυο πραγματα που με δαιμονιζουν σε βαθμο ο Ασμοδαιος να μοιαζει μπροστα μου με τη Hello Kitty.

Δε θα αναφερθω σε αυτους τους κρετινους που θα εκαναν εξαιρετικη καριερα ως περισκοπια υποβρυχιων, ετσι οπως γυρνανε ασταματητα τις κεφαλες τους γυρω γυρω σα τη Linda Blair στον Εξορκιστη καθε φορα που περνα γυναικα απο μπροστα τους. Δεν εχει σημασια αν η εν λογω γυναικα ειναι σε θεση να νικησει τον Σνορλαξ σε αγωνα κατς, εχει τριπλοσαγονο και γλαρο ματι, και παλι θα τσεκαρουν, ετσι, για την τιμη των οπλων. Μια λεξη εχω γι αυτους, πριν συνεχισω: στειρωση.

Δε θα αναφερθω καν σε ολους τους εμπονομπο με μυες ως και τον κερατοειδη χιτωνα, που περπατανε σα συγκαμμενοι γοριλες, με χερια και ποδια ανοιχτα και το six pack λαδωμενο με Αλτις. Ασε μας κουκλιτσα μου, επιασες εκει τη ρακετα και νομιζεις οτι εγινες ο Ναδαλ ξαφνικα. 

Θα καταφερω, με κοπο, το ομολογω, να αγνοησω και τις μαναδες που αμολανε τα ωρυομενα βλασταρια τους να κανουν σπριντ οσο πιο μακρια απο αυτες, μπας και βρουν λιγο χρονο να διαβασουν ποιοτικα αναγνωσματα τυπου ΟΚ και Εσπρεσσο , και πρεπει εγω να ξεσκαλωνω καθε τρεις και λιγο στρουμπουλα λασπωμενα χερακια απο το μαλλι μου, που ειναι η νουμερο ενα σε προτιμηση κρυψωνα στην παραλια για τα κοχυλια τους. Αφου τα κανες, κυρα μου, βρες και τροπο να μην εξασκουν τις αμυγδαλες τους διπλα στο τυμπανο μου, οπως εγω δεν αφηνω το σκυλο μου να ζευγαρωσει με τη γαμπα σου. 

Και παω στο πιο απαραδεκτο συνηθειο στην παραλια, μετα το γυμνισμο της τριτης ηλικιας (αν τα βυζια σου μπλεκουν στα ποδια σου και τα κλωτσας σε καθε βημα, δε θελει πολυ νιονιο, μαντρωσε τα): το βαψιμο "πεταχτηκα απο τα μπουζουκια". Κοπελια, να στο πω απλα. Δεν υπαρχει τιποτα πιο αντιαισθητικο- οκ, υπαρχουν γιαγιαδες με μπραζιλιαν, αλλα το προσπερναω γιατι μονο στη σκεψη φανταζει λογικη η επιλογη του Οιδιπποδα για λυτρωση- απο τους τονους σοβα να κυλουν στα μαγουλα σου μετα απο βουτια. Εκτος και αν εχεις διατελεσει μελος των Kiss ή παλιατσος στο Μοναστηρακι, δεν εχεις καμια δικαιολογια γι αυτο το εκτρωμα. 

Οτι τι? Θα σε δει το μουσκουλιαρικο μαναρι με την πλαστικη τη βλεφαριδα και θα πεσει ανασκελα? Ουτε στις διαφημισεις του Axe δεν παιζουν αυτα. Υποτιθεται οτι τα μπανια στη θαλασσα ενεχουν μια παιδικοτητα, σου φερνουν αναμνησεις απο εποχες που εκανες διακοπες με τη μανα σου και σε πασαλειβε με 6 μπουκαλια κατασπρο αντηλιακο μην καεις, που σε κυνηγουσε με το πηρουνι και το πεπονι, και που ειχες αυτη την ανεμελια της ηλικιας. Εκτος και αν εσκαγες παραλια με μαγιω Ποκαχοντας και smokey eye, παρε κοριτσι μου ενα γαλακτωμα, αφαιρεσε το στοκο απ τη μουσουδα σου και παμε για κολυμπι. Και ενταξει, πες εμενα δε με λυπασαι να βλεπω τη μασκαρα να κυλαει σε στυλ Alice Cooper στο ματι σου, τα δυστυχα τα ψαρακια που τα ταιζεις ριμελ δε τα λυπασαι? Αφηστε, λοιπον, τα ντιβιλικια για τη βραδινη εξοδο, βαλτε ενα μαγιω που δεν με προκαλει να σας κανω ψηλαφιση σκωληκοειδους και παμε αμμουδια σαν ανθρωποι. 

ΥΓ. Παρακαλειται ο κουραμπιες που θεωρει αποδεκτο να θαβει στην αμμο τις γοπες και τα κουτακια μπυρας να προσελθει στη ρεσεψιον, υπαρχει ενα ειδικο μερος γι αυτον στην κολαση, πλαι στη χωματερη Λιοσιων. 

Αυτα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου